زبان برنامه نویسی سی/علائم و عملگرهای دیگر و اولویت‌ها: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵:
==عملگرهای جانبی==
عملگر '''کروشه''' : عملگرهای کروشه به صورت جفت باز و بسته در مقابل یک شناسه باعث ایجاد یک آرایه به تعداد عددی که داخل جفت کروشه‌های باز و بسته نوشته شده است می‌شود . مثلاً
<br><br>
عملگر '''پرانتز و آکولاد''' : عملگر پرانتز به صورت جفت باز و بسته در مقابل یک شناسه باعث می‌شود تا شناسه به عنوان تابع تعریف شود که سپس باید بعد از پرانتز بسته یک جفت آکولاد به صورت باز و بسته نوشته شوند که بدنه تابع را تشکیل می‌دهد . ضمناً می‌توان تابع را اعلان نمود ( prototype ) سپس تعریف کرد و هر جا لازم شد احضار و یا فراخوانی نمود که باز هم با کمک عملگر پرانتز امکان پذیر است ( رجوع کنید به فصل تابع )
<br><br>
عملگر '''سمی کالن''' : عملگر ; که نام آن سِمی کالُن ( semi colon ) است پس از هر حکم باعث به اجرا گذاشته شدن آن توسط کامپایلر می‌شود . هر حکم می‌تواند اعلان و یا تعریف متغیرهای پایه ، ترکیبی و یا تابع باشد ( که تابع ممکن است یک تابع کتابخانه‌ای باشد ) مثلاً ;float g
<br><br>
عملگر '''نقطه و اشاره‌گر به عضو''' : عملگر « . » یا همان دات و یا نقطه اگر پس از
<br><br>
عملگر '''اشاره و آدرس دهی''' : عملگر * که نام آن استریسک یا همان ستاره است اگر پس از کلیدواژه‌های سازنده داده‌ها بیاید ، داده را به عنوان اشاره‌گر تعریف می‌کند . سپس برای مقدار دهی آن باید از عملگر آدرس دهی استفاده نمود تا با قرار دادن شناسه یک داده دیگر در مقابل آن ، اشاره‌گر به آن داده دیگر اشاره نماید . سپس برای دسترسی به آن داده ، دوباره باید از عملگر استریسک اما این بار بدون نوشتن کلیدواژه‌های سازنده داده‌ها استفاده نمود ( رجوع کنید به موضوع اشاره‌گر )
خط ۱۷:
عملگر '''پرانتز برای کست کردن''' : اگر عملگر پرانتز را به صورت یک جفت پرانتز باز و بسته که تعیین کننده یک نوع داده پیش از آن قرار داشته باشد را بنویسم و داخل پرانتزها ، شناسه یک داده را بنویسیم ، کامپایلر با نوع داده داخل پرانتز به عنوان نوع داده پیش از پرانتز باز ، رفتار خواهد نمود ( رجوع کنید به موضوع تبدیل و جایگزینی داده‌ها )
<br><br>
عملگرهای '''شرطی''' : عملگر ? و : به عنوان عملگرهای شرطی در زبان C عمل می‌کنند
<br>
{{چپ‌چین}}
خط ۳۱:
در عملگرهای شرطی ، اگر عملوندها از یک نوع داده باشند ، خروجی‌ای که عملگرهای شرطی باز می‌گردانند ، از همان نوع عملوندها است و شما نمی‌توانید از انواع مختلفی استفاده کنید مگر اینکه : اگر هر یک از عملوندها ، اشاره‌گری به یک داده پوچ باشد ، نتیجه نهایی که عملگرهای شرطی باز می‌گردانند اشاره‌گر به پوچ خواهد بود . اگر عملوندها یکی اشاره‌گر باشد و دیگری اشاره‌گر تهی باشد ، نتیجه نهایی که باز گردانده می‌شود از نوع اشاره‌گری که غیر تهی است خواهد بود . اگر عملوندها نوع داده پوچ دارند ، خروجی از نوع پوچ خواهد بود ؛ به غیر از این ، تبدیل‌های دیگر انجام نمی‌شوند و یا با خطای دیباگر مواجه خواهید و یا برنامه شما معیوب خواهد شد
<br><br>
عملگر '''ویرگول''' : عملگر , که نام آن کاما است و در پارسی ، معنی ویرگول را می‌دهد نقش جدا کننده شناسه‌ها را دارد . جایی که شناسه‌ها را اعلان و یا تعریف می‌کنید می‌توانید با کمک عملگر کاما آنها را از یکدیگر جدا کنید . مثلاً ;int a = 2 , b = 5 , c = 8 . در لیست پارامترهای یک تابع نیز برای تعیین چند پارامتر ، باید نام پارامترها را که شناسه هستند با عملگر کاما از یکدیگر جدا کنید ؛ همچنین در هنگام احضار تابع نیز برای پاس دادن آرگومان‌ها ، باید برای جدا کردن آنها از عملگر کاما استفاده کنید ( رجوع کنید به فصل تابع )
<br><br>
: '''''دقت کنید : در تمام عملگرهایی که چند عملوند دارند ، عملوندها باید یک نوع داده داشته باشند ( البته برخی از آنها علاوه بر این قانون ، تنها عملوندهای صحیح و یا مثبت و یا صحیح مثبت را می‌پذیرند ) ؛ در غیر این صورت یا کامپایلر آنها را به همدیگر تبدیل می‌کند ( رجوع کنید به تبدیل و جایگزینی داده‌ها ) و یا اخطار می‌دهد ؛ البته به غیر از استثناهایی که در هر موضوع و برای هر عملگر استثناء نوشتیم'''''
| |||