زبان برنامه نویسی سی/دستور goto: تفاوت میان نسخه‌ها

دستور « برو به ... » که به انگلیسی می‌شود « ... go to » و با کلیدواژه goto نوشته می‌شود روند اجرای برنامه را از جایی که کلیدواژه نوشته شود به بخش دیگری از برنامه که با برچسب « label » مشخص شده است انتقال می‌دهد . هر برچسب دارای یک نام یا شناسه است که همانند نام یا همان شناسه متغیرها می‌باشد و باید اختصاصی و انحصاری باشد . یعنی شما نمی‌توانید دو برچسب را با یک نام بنویسید یا نام برچسب را نام ( یا همان شناسه ) یک متغیر انتخاب کنید . نحوه نوشتن یک برچسب ( label ) بدین شکل است :

کاربردیکی gotoاز عموماًکاربردهای goto برای خروج از حلقهحلقه‌های تو در تو می‌باشد ؛ مثلاً فرض کنید شما یک برنامه‌ای می‌نویسید که مبتنی بر هوش مصنوعی است و در هنگام نوشتن هوش مصنوعی ( مثل پروژه CGI ) مجبورید از حلقه‌های خیلی زیادی که تو در تو نیز هستند استفاده کنید ؛ مثلاً فرض کنید ۸ حلقه تو در جالتو اجرادر دارید که اگر شرط خاصی برقرار بود باید تمام حلقه‌ها بشکنند و از تکرار استآنها کهجلوگیری شود ؛ اگر شرطیبخواهید از روش متداول شکستن حلقه‌ها استفاده کنید باید یک به یک در حلقه‌ها شرط خود را بنویسید که اگر برقرار شدبود با دستور break حلقه ، برنامهشکسته شود ؛ پس شما ۸ بار باید کد تکراری را بزنید در حالی که با نوشتن یک برچسب بیرون از هر ۸ حلقه خارجو شودنوشتن یک goto داخل حلقه مورد نظر و داخلی اجرای تمام حلقه‌ها را متوقف کنید و روند اجرای برنامه به بیرون از حلقهحلقه‌ها و ادامه برنامه برودمی‌رود . از goto برای ایجاد یک حلقه نیز استفاده می‌شود . مثلاً یک برچسب را می‌نویسید و سپس شرطی را می‌نویسید ؛ که متغیر شرط در خط بعدی یا خطوط بعدی تغییر می‌کند و در انتهای آن از دستور goto برای ارجاع به برچسب استفاده می‌کنید که کامپایلر باز می‌گردد به خطوط قبلی و آنها را اجرا می‌کند و سپس دوباره به goto می‌رسد پس دوباره باز می‌گردد به خطوط و کدهای قبلی و آنها را اجرا می‌کند و این در حالیست که در هر بار اجرا متغیر شرط به برقرار نبودن نزدیک می‌شود تا جایی که در نهایت برقرار نیست و بنابراین goto نیز اجرا نمی‌شود و ادامه برنامه دنبال می‌شود . این روش مانند ساخت یک حلقه است '''اما به هیچ وجه توصیه نمی‌شود''' . شما می‌توانید از goto برای ایجاد اتصال میان بخش‌های مختلف کدها نیز استفاده کنید ؛ اما این نیز توصیه نمی‌شود چرا که برنامه شما را ناخوانا و پیچ در پیچ می‌کند ( حتی ممکن است خود شما نیز به اشتباه بیافتید که در نهایت برنامه خروجی ، نتیجه مطلوب را نخواهد داشت ) مثلاً فرض کنید شما چند حلقه و دستورها و عملگرهای مختلفی داخل تابع خود دارید و با کمک دستورهای شرطی و دستور goto ، مرتب برنامه را از این قسمت به آن قسمت و از آن قسمت به این قسمت ، پاس کاری می‌کنید ولی این کار درک برنامه را مشکل می‌کند و تقریباً هیچ برنامه‌نویس حرفه‌ای و استادی چنین کد زدنی را به برنامه‌نویسان توصیه نمی‌کند . احیاناً اگر قصد چنین کاری را نیز دارید باید حتماً سورس کامپایلر خود را ( در صورت متن باز بودن Open Source بودن ) بخوانید تا بدانید کامپایلر به چه شکل کدهای goto را ترجمه می‌کند

در مجموع سعی کنید بهتا ندرتزمانی ازکه gotoنیازی استفاده کنید ، آن هم فقط برای خروجنیست از حلقهgoto دراستفاده صورتینکنید که. نمی‌خواهید با break آن را بشکنید .دقت کنید که از goto تنها داخل بدنه تابع می‌توان استفاده نمود و به هر جای تابع که برچسبی داشته باشد ، دسترسی دارد و به آنجا می‌پرد ( jump ) یعنی از یک قسمت از برنامه که دارد اجرا می‌شود به قسمت دیگری از برنامه می‌رود ( که مسلماً به واسطه ;goto label-identifier اتفاق میافتد ) اما '''دقت کنید''' که goto نمی‌تواند از داخل یک تابع به داخل تابع دیگری برود ؛ یعنی هر برچسب ، محلی می‌باشد و داخل تابع خود معنا و امکان حضور می‌یابد

در مثال بالا بعد از ضمیمه نمودن فایل سرآیند stdio جهت استفاده از تابع کتابخانه‌ای printf ( که داخل آن تعریف شده است ؛ تابع اصلی برنامه را ( یعنی تابع main را ) تعریف نموده‌ایم که متغیری با نام i در آن با مقدار 0 تعریف شده است . سپس یک برچسب با نام label تعریف کرده‌ایم که در خط بعدی مقدار i را به همراه شکستن خط در خروجی خط‌دستوری چاپ می‌کند . سپس i به کمک عملگر افزایش یک واحد افزایش می‌یابد . در خط بعدی اگر i کوچک‌تر از 10 باشد بلوک خود را اجرا می‌کند که یک دستور goto را شاملبه می‌شوداجرا می‌گذارد که ادامه اجرای برنامه را به چند خط ، قبل‌تر ، یعنی برچسب label باز می‌گرداند . پس حالا مقدار i که 2 شده است چاپ می‌شود و سپس یک واحد دیگر افزایش می‌یابد و برنامه مرتب تا زمانی که i کوچک‌تر از 10 باشد همین روال را ادامه می‌دهد ، اما زمانی که i به مقدار 10 می‌رسد ؛ دیگر شرط if ما برقرار نخواهد بود و از این روی دیگر برنامه به چند خط قبل‌تر نمی‌رود و به بیرون از بلوکدستور if که می‌شود ادامه برنامه خواهد رفت و که حکم و دستور دیگری وجود ندارد مگر دستور return که مقدار 0 را باز می‌گرداند و برنامه ما به پایان می‌رسد

'''دقت کنید :''' ما با قطعه کد بالا ، یک حلقه ساختیم ، اما این حلقه توسط کامپایلر به یک حلقه که یک instruction پردازشگر ( CPU ) که سرعت بسیار بالایی در تکرار دارد ، ترجمه نمی‌شود . بنابراین برنامه ، درست مثل این اجرا می‌شود که شما ۱۰ بار حکم چاپ اعداد و شکستن خط را نوشته و در نهایت اجرا کنید . سرعت این شبه‌حلفه بسیار کم‌تر از حلقه‌ای است که توسط دستورهایی مثل for یا while می‌نویسید و توسط کامپایلر به کدهای سیستم‌عامل و یا ماشین ترجمه می‌شوند ( مخصوصاً اگر قصد ایجاد حلقه‌های تو در تویی داشته باشید که مخاسبات سنگینی را انجام دهند و داده‌های حلقه‌ها - معمولاً شرط‌ها - را ارزیابی نمایند )