آموزش زبان فارسی باستان/مقدمه: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
خط ۳:
امروزه علاوه بر زبان فارسی باستان، زبانهای دیگری مانند سانسکریت، لاتین، یونانی باستان، ... نیز وجود دارند که اگرچه مردهاند اما بسیاری از افراد آن را میآموزند. در کاوشهای تخت جمشید، نقش جهان، پاسارگاد، عیلام، شوش، همدان، وان (ارمنستان) و آبراه سوئز (مصر) آثار بسیاری از زبان فارسی باستان یافت شده است.
==آثار به جا مانده==
چنین بهنظر میرسد که زبان پارسی باستان مدتها پیش از دورهٔ هخامنشیان نیز تکلم میشد. نخستین سند رسمی زبان پارسی باستان کتیبه بیستون در حوالی کرمانشاه است که به فرمان داریوش یکم نوشته شده است. داریوش که این کتیبه از زبان او نقل شده، زبان به کار رفته در آن را زبان آریائی معرفی میکند. نوشتههای بدست رسیده از این زبان در مناطق مختلف جهان مانند ایران (استانهای خوزستان، بوشهر، کرمانشاه، فارس)، عراق، ترکیه، ارمنستان، مصر، رومانی و روسیه کشف شدهاند. عمده آنها به صورت کتیبه، سنگنوشته و لوح بودهاند.
خطِ میخیِ هَخامنشی، خطی نیمه الفبایی، نیمه هجایی است افزون بر ۸ نشانه (ایدئوگرام) که برای واژگان پر کاربرد مانند شاه، کشور و اهورامزدا به کار میروند. خط میخی هخامنشی که دارای ۵۰ نشانهاست، یکی از سادهترین خطهای میخی است که در دوران باستان به کار میرفت. خطِ میخیِ هَخامنشی که برای نوشتن فارسی باستان از آن استفاده میشد، از چپ به راست مینویسد.
==برخی از واژگان==
[[پرونده:Persépolis. Inscription.jpg|بیقاب|چپ]]
|