زبان برنامه نویسی سی/عملگرهای یگانی: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جزبدون خلاصۀ ویرایش
اصلاح سرصفحه
خط ۱:
{{سرص|زبان برنامه نویسی سی/آشنایی با علائم و عملگرها|زبان برنامه نویسی سی/عملگرهای محاسباتیحسابی}}
 
عملگر افزایش که با دو علامت ( مثبت ) + به صورت ++ نوشته می‌شود و عملگر کاهش که با دو علامت ( منفی ) - به صورت -- نوشته می‌شوند عملگرهای یگانی نام دارند . چرا که می‌توانند و تنها بر روی یک عملوند ، عمل می‌کنند . عملوند این کاهش و افزایش باید یک شناسه باشد ( نه یک مقدار ) . عملگر افزایش ۱ واحد به عملوند خود اضافه می‌کند و عملگر کاهش ۱ واحد از عملوند خود می‌کاهد ؛ به جز اشاره‌گرها که همان طور که در موضوع اشاره‌گرها بیان نمودیم با عملگر افزایش ، به اندازه حجم اشاره‌گر در حافظه موقت به پیش می‌رود و به خانه‌های بعدی اشاره می‌کند و با عملگر کاهش به اندازه حجم اشاره‌گر به عقب باز می‌گردد . دقت کنید که گفتیم شناسه ؛ یعنی شما نمی‌توانید از عملگر کاهش و افزایش برای نام برچسب ساختمان‌ها ، اجتماع‌ها و شمارگان ( enum ) استفاده کنید ، همچنین این شناسه نمی‌تواند ، شناسه یک تابع باشد ( شما می‌توانید مقدار تابع را که بازگردانده می‌شود داخل یک متغیر ذخیره کنید و مقدار متغیر را افزایش یا کاهش دهید ، اما نمی‌توانید از عملگر کاهش و یا افزایش بر روی شناسه تابع استفاده کنید ) البته می‌توانید از عملگر افزایش و کاهش برای عمل بر روی شناسه متغیرهای شمارگان ( و نه برچسب آن ) استفاده کنید<br>