زبان برنامه نویسی سی/پیش درآمدی بر برنامه نویسی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:Cprogramming.jpg|جایگزین=زبان برنامه‌نویسی سی C|وسط|جلد کتاب]]

{{سرص|زبان برنامه نویسی سی|زبان برنامه نویسی سی/آشنایی با زبان های برنامه نویسی}}

امروزه بیشتر امور، به صورت خودکار انجام می‌شوند. بعد از انقلاب رنسانس و صنعتی در اروپا، جهان به سمت ماشینی و روتین شدن پیش رفت. اما علم الکترونیک باعث شد تا کارها با دقت و کلیت و سرعت بیشتری انجام پذیرند. اختراع ترانزیستورها و در نهایت مدار های میکروسکوپی و کوانتومی، منجر به پیشرفت چشمگیر علم الکترونیک شد و در نهایت رایانه اختراع شد و پا به عرصه وجود گذاشت. رایانه برخلاف دستگاه‌های الکترونیکی دیگر، قابل برنامه‌ریزی است. اما این برنامه‌ریزی در ابتدا با ورق‌هایی پر از حفره انجام میشد که می‌توانست به پردازشگر بفهماند که باید چه کاری انجام دهد ( به این ورقه‌ها punch card گفته می‌شد )

برخلاف یک دستگاه دی‌وی‌دی که تنها می‌تواند کارهایی را که از پیش برای آن در نظر گرفته شده انجام دهد؛ یک رایانه که امروزه شامل تبلت‌ها و گوشی‌های همراه هوشمند و بسیاری دیگر از دستگاه‌های الکترونیکی دیگر می‌شود می‌تواند مدام برنامه‌های مختلفی را دریافت کند و بر اساس آنها عمل کند. همان طور که گفته شد در ابتدای امر، کار برنامه دادن به رایانه، بسیار مشکل بود، گرچه کارهایی که در آن زمان انجام می‌شدند آنقدر ساده بودند که به هیچ وجه با پردازش‌هایی که رایانه‌ها و برنامه‌های امروزی انجام می‌دهند قابل مقایسه نیستند. اما این حفره ها به مثابه 0 و 1 بودند ! اما 0 و 1 چیستند ؟ رایانه، یک دستگاه دیجیتالی است؛ بر خلاف دستگاه‌های الکترونیکیِ قدیمی که آنالوگ بودند و سیگنال‌ها از طریق موج‌هایی که بر روی جریان الکتریکی ایجاد می‌شدند، رفت و آمد می‌کردند؛ در دستگاه‌های الکترونیکی دیجیتالی، سیگنال‌ها با قطع و وصلِ جریان، رفت و آمد می‌کنند. وجود جریان ( یا وجود بار ) نماینده عدد « ۱ » و عدم وجود جریان ( یا عدم وجود بار ) نماینده عدد « ۰ » می‌باشند و بدین‌ترتیب با جریان الکتریکی که مرتب قطع-و-وصل می‌شود که تحت استانداردها و پروتکل‌های الکترونیکی است، سیگنال‌ها رفت و آمد می‌کنند ( سیگنال به معنی پیام است که در علوم برق و الکترونیک به جریان الکتریکی یا امواج الکترومغناطیسی‌ای گفته می‌شود که دارای معنای خاصی باشد ) بنابراین زبان واقعی ماشین و از جمله رایانه، زبان 0 و 1 می باشد که جهت سهولت در کار، سیگنال ها را که همان 0 و 1 می باشند و در مبنای ۲ هستند ( دودویی ) به مبناهای دیگری همچون ۴، ۸، ۱۰ و ۱۶ تبدیل می نمایند. اما این کار باز هم باعث سهولت مطلوبی نمی گردد. برنامه نویسی به زبان ماشین فوق‌العاده امری دشوار و وقت‌گیر است. اما فراموش نکنید که برای نوشتن هسته ( کرنل ) یک سیستم عامل ( که مجموعه ای از نرم افزارها و میان افزارها جهت مدیریت سخت‌افزار و از طرفی فراهم نمودن محیطی برای ایجاد برنامه می باشد ) یا درایور یک دستگاه الکترونیکی، مطمئناً باید از زبان‌های سطح پائین استفاده نمائید و با سخت‌افزار ارتباط برقرار نمائید