راهنمای آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان/درس دوازده: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۴:
معروفترین فعل های ربطی عبارتند از فعل بودن، شدن، گشتن، گردیدن، دو فعل اخیر یعنی گشتن و گردیدن وقتی فعل ریطی به شمار می روند که به معنی شدن به کار روند.
* صفت شمارشی: عدد معمولاً همراه اسم می آید و شماره یا ترتیب آن را می رساند و صفت کلمه ای است که چگونگی و یا یکی از خصوصیات اسم را بیان می کند. از این رو عدد نیز در شمار صفت آورده می شود و آن را صفت شمارشی می نامند.
اسمی که صفت شمارشی یعنی عدد، شماره یا ترتیب آن را بیان می کند «معدود» نامیده می شود.
صفت شمارشی چهار نوع است:
۱. صفت شمارشی اصلی، همان اعداد هستند که بدون پیشوند و پسوند می آیند و شمارهٔ اسم یعنی معدود خود را بیان می کنند: یک، دو، سه، چهار و ... صفت شمارشی اصلی و موصوف یعنی معدود آنها معمولاً مفرد می آیند. ده روز، صد سال اما صد، هزار، ده هزار، صدهزار برای بیان کثرت و تأکید گاهی با ها جمع بسته می شوند: دهها سال، صدها خانه...
۲. صفت شمارشی ترتیبی، ترتیب قرار گرفتن موصوف (معدود) را می رساند، به این ترتیب که به آخر عدد اصلی پسوند «ُم» یا «ُ مین» می افزایند: دهم یا دهمین. گاهی صفت شمارشی ترتیبی را بی همراهی «ُم» یا «ُ مین» می آورند مخصوصاً در مورد ساعت و نیز در زبان محاوره ساعت پنج، کلاس چهار
گاهی به آخر صفت شمارشی اصلی که با «ُم» همراه است یایی می افزایند، به ویژه آنجا که تنها و بدون موصوف (معدود) به کار رود: سه نفر آمدند، نفرِ اولی دوستم بود ولی دومی و سومی دوست من نبودند. در این صورت صفت جانشین اسم محسوب می شود.
به جای صفت شمارشی ترتیبی یکم اغلب اول یا اولین یا اولی یا نخستین بکار می رود بجای سه ام یا سه امین نیز سوم و سومین به کار برده می شود.
۳. صفت شمارشی کسری، یک یا چند جزء از یک یا چند واحد را می رساند، یک سوم، یازده صدم
۴. صفت شمارشی توزیعی، این صفت موصوف (معدود) را به بخشهای برابر تقسیم می کند و آن از تکرار عدد اصلی به دست می آید:
یک یک، دو دو، گاهی در تکرار یک و دیگر اعداد حرف ب بین آنها می افزایند. یک به یک، دو به دو
== نمونهٔ جمله ==
| |||