راهنمای آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان/درس ده: تفاوت میان نسخه‌ها

در دو جملهٔ «مبین آمد.» «مبین آن خانه را خرید.» «مبین» فاعل است. در جملهٔ اول «آمدن» و در جملهٔ دوم خریدن از او سر زده است. در جملهٔ اول مفعولی نیست و معنی جمله بی مفعول کامل است. در جملهٔ دوم مفعولی وجود دارد و بی آن معنی جمله کامل نیست. در جملهٔ دوم مفعولی وجود دارد و بی آن، معنی جمله کامل نیست. اگر مفعول یعنی آن خانه و نشانهٔ آن «را» را از جمله حذف کنیم، جمله معنی کامل خود را از دست می‌دهد: «مبین خرید» شنونده می‌پرسد مبین چه چیز را خرید. فعلی که بی مفعول معنی جمله را تماتمامتمام کند یا به سخن دیگر به مفعول نیازی نداشته باشد، فعل لازم یا ناگذر نامیده می‌شود. مانند آمد در جملهٔ بالا و مانند رفتن.