راهنمای آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان/درس ده: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
جز ویرایش 2.182.189.215 (بحث) به آخرین تغییری که Roozitaa انجام داده بود واگردانده شد
برچسب: واگردانی
خط ۸:
* لازم و متعدی
 
در دو جملهٔ «مبینآرش آمد.» «مبینآرش آن خانه را خرید.» «مبینآرش» فاعل است. در جملهٔ اول «آمدن» و در جملهٔ دوم خریدن از او سر زده است. در جملهٔ اول مفعولی نیست و معنی جمله بی مفعول کامل است. در جملهٔ دوم مفعولی وجود دارد و بی آن معنی جمله کامل نیست. در جملهٔ دوم مفعولی وجود دارد و بی آن، معنی جمله کامل نیست. اگر مفعول یعنی آن خانه و نشانهٔ آن «را» را از جمله حذف کنیم، جمله معنی کامل خود را از دست می‌دهد: «مبینآرش خرید» شنونده می‌پرسد مبینآرش چه چیز را خرید. فعلی که بی مفعول معنی جمله را تمامتماتمام کند یا به سخن دیگر به مفعول نیازی نداشته باشد، فعل لازم یا ناگذر نامیده می‌شود. مانند آمد در جملهٔ بالا و مانند رفتن.
 
فعلی که بی مفعول معنی خود را تمام نمی‌کند یا به سخن دیگر فعلی که به مفعول نیاز دارد تا معنی خود را تمام کند و از فاعل به مفعول برسد یا گذر کند، فعل متعدی یا گذرا نامیده می‌شود. مانند قَرض گِرِفتَن، دادَن<ref>{{یادکرد کتاب |نام خانوادگی = انوری|نام=حسن|کتاب= دستور زبان فارسی ۲ ویرایش دوم|سال=۱۳۸۵|ناشر= انتشارات فاطمی |صفحه= 63|شابک=964-318-293-2|زبان=}}</ref>
خط ۳۴:
'''فعل متعدی'''
 
این کتاب را از مبینآرش آقا گرفتم‮.
 
از مغازه نان خریدیم و نان را درخیابان خوردیم‮.