بررسی موردهایی از اخلاق حرفه‌ای/جو داربی، ساموئل پروانس و ابو غریب
ابو غریب
ویرایش
ابو غریب یک مرکز نگهداری آمریکایی در حومه شهر بغداد عراق بود. تعداد زندانیان این زندان ۱۵۰۰۰ و به دلیل ثبت ضعیف اطلاعات شاید بیشتر از این بوده است. این زندانیان به عنوان مجرم معمولی، در بند امنیتی و تعداد اندکی شورشی با ارزش دسته‌بندی شده بودند. بنا به گزارش تاگوبا از میان این زندانیان بیش از ۶۰ درصدشان شهروند نگهداری شده امنیتی بودند که به دلیل تهدیدآمیز نبودن بایستی فوری آزاد می‌شدند، اما با وجود اینکه به عنوان غیر تهدید آمیز دسته‌بندی‌شان کرده بودند آزادشان نمی‌کردند. از سوی دیگر به پلیس نظامی‌ای که مسئولیت نگهبانی زندان را بر عهده داشت آموزش‌های کافی در رابطه با پروتوکل‌های نگهداری از زندانیان نداده بودند.
بر اساس گزارش تاگوبا در اکتبر تا دسامبر ۲۰۰۳ «یک مجموعه سواستفاده‌های سادیسمی، شقاوت‌مندانه و شرارت‌بار مجرمانه» در زندان ابو غریب رخ داد. شکنجه‌هایی که بر روی زندانیان انجام شده اعمال سودومی، ترساندن و تهدید با سگ‌های نظامی، سواستفاده فیزیکی و عاطفی از طریق تحقیر جنسی که یک بی‌احترامی شدیدوار به فرهنگ آن‌ها بوده است را شامل می‌شود.
جوزف داربی
ویرایشگروهبان جوزف داربی یک افسر پلیس نظامی بود که در ۲۰۰۴-۲۰۰۳ در زندان ابو غریب خدمت می‌کرد. وی نخستین کسی بود که سواستفاده از زندانیان و رفتارهای غیر انسانی‌ای را در پشت دیوارهای این زندان شوم گزارش کرد. بعضی از افرادی که وی گزارش داد در اطراف مریلند با آن‌ها هم‌محلی بود و وی آن‌ها را از دوره آموزشی می‌شناخت. عمل او باعث شد اداره تحقیق جرم وارد کار شود و جرمهایی را که در ابو غریب رخ می‌داد مورد بازرسی قرار دهد. پس از اینکه وی از عراق به خانه بازگشت در وطنش از او به نیکی یاد شد و مورد احترام جامعه نظامیان قرار گرفت اما هم‌محلی‌هایش از اعمال وی خرسند نبودند.