الگوریتم های بردار فاصله و الگوریتم های حالت لینک ها هر دو مسیرمسیری را با کمترین هزینه را انتخاب می کنند. با این حال، پروتکل های حالت لینک به صورت محلی تر کار هاکارها را انجام می دهند. در حالی که یک مسیریاباگرچه روتری که یک الگوریتم بردار فاصله را اجرابرای میمسیریابی کنداستفاده ومی برایکند،برای هر بسته داده شده هزینه مسیر را بهاز صورتمبدا نقطهتا به نقطه با همسایگان خودمقصد محاسبه می کند. دراما حالی که پروتکل حالت اتصال ، هزینه لینک های متصل و ضروری را محاسبه میکند. بدین معنی که در آن الگوریتم بردار فاصله، کمترین معیارمتریک بین گره A و گره C را محاسبه می کند، اما یک پروتکل حالت اتصال، آن را به عنوان دو مسیر متمایز از A به B و B به C محاسبه می کند. این فرآیند برای محیط های بزرگ بسیار کارآمد است. الگوریتم های حالت لینک روتر ها را قادر می سازد که روی پیوندهالینک ها و اینترفیس های خود تمرکز کنند. هر روتر در یک شبکه اطلاعات خود را فقط از روترها و شبکه هایی که به طور مستقیم به آن متصل است بدست می آورد. درواقع درمحیط های بزرگتر، روتر از قدرت پردازشی کمتری برای محاسبه مسیرهای پیچیده استفاده خواهد کرد. روتر نیاز دارد به شناختن واسطی مستقیم که می خواهد اطلاعات را به سرعت از طریق آن ارسال کند(واسط در اینجا به معنی مسیری است که شرایط ارسال اطلاعات به مقصد را مهیا میکند به طور مثال یک واسط می تواند شامل مسیری از یک یا روتر ها باشد). روتر بعدی در خط روند را تکرار می کند تا اطلاعات به مقصد خود برسد. مزیت دیگری برای چنین فرآیندهای مسیریابی محلی این است که پروتکل ها می توانند جداول مسیریابی کوچکتری را حفظ کنند. از آنجا که یک پروتکل حالت پیوند تنها اطلاعات مسیریابی را برای واسط های مستقیم آن حفظ می کند، جدول مسیریابی حاوی اطلاعات بسیار کمتری نسبت به پروتکل بردار فاصله است که ممکن است اطلاعات روی چند روتر وجود داشته باشد. پروتکل های حالت لینک مانند پروتکل های بردار فاصله، برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات با یکدیگر نیاز به بروزرسانی دارند. این به روز رسانی به نام (Link State Advertisements) و به صورت خلاصه (LSAs) شناخته می شود و هنگامی که وضعیت لینک های روتر تغییر می کند، این فرآیند اجرا می شود. هنگامی که یک لینک خاص در دسترس نیست (وضعیت تغییر می کند)، روتر از طریق شبکه به تمام روتر هایی که با آنها ارتباط مستقیم دارد اعلام می دارد و این روتر ها اطلاعات خود را بروز رسانی می کند.
<nowiki>##</nowiki>The router simply needs to know which one of its direct interfaces will get the information where it needs to go the quickest.
روتر بعدی در خط روند را تکرار می کند تا اطلاعات به مقصد خود برسد.مزیت دیگری برای چنین فرآیندهای مسیریابی محلی این است که پروتکل ها می توانند جداول مسیریابی کوچکتری را حفظ کنند. از آنجا که یک پروتکل حالت پیوند تنها اطلاعات مسیریابی را برای اینترفیس های مستقیم آن حفظ می کند، جدول مسیریابی حاوی اطلاعات بسیار کمتری نسبت به پروتکل بردار فاصله است که ممکن است اطلاعات روی چند روتر وجود داشته باشد. مانند پروتکل های بردار فاصله، پروتکل های حالت لینک برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات با یکدیگر نیاز به به روز رسانی دارند. این به روز رسانی به نام (Link State Advertisements) و به صورت خلاصه (LSAs) شناخته می شود و هنگامی که وضعیت لینک های روتر تغییر می کند، رخ می دهد. هنگامی که یک لینک خاص در دسترس نیست (وضعیت تغییر می کند)، روتر از طریق شبکه بروز رسانی می کند و به تمام روتر هایی که با آنها ارتباط مستقیم دارد اعلام میکند.
