چنگالی چنگالی مردم مشهد گویا به مناسبت چنگمالی شدن این غذا نامش را «چنگال» گذاشته‌اند، اما در لغتنامه دیوان بسحق اطعمه (و بعضی جاهای دیگر) «چنگال» نامیده شده، بدین شرح: «چنگال، نانی که در روغن خرد بشکنند و بمالند وقدری شیرینی بدان زنند.»

دستور شماره یک، مشهد ویرایش

روغن را داغ می‌کنند، در آن نان بیات (خاصه بیات تا ترد باشد) خرد می‌کنند و با شکر یا شیره نبات یا نوعی شیرینی دیگر به بار می‌آورند، با چنگ و مشت آن را می‌ورزند، می‌خورند.

دستور شماره یک، سیستان ویرایش

مواد لازم:

  1. نان گرم (تافتون) (محلی زابل باشد بهتر است)
  2. روغن حیوانی
  3. شکر*

روغن را کمی گرم کرده یگذاریم که کاملاً باز شود. نان را در روغن ترید کرده و این دو را با هم هم زده تا روغن جذب نان شود؛ و شکر را هم اضافه کنید. حال غذا آماده است.

  • اضافه کردن شکر سلیقه‌ای بوده و الزامی نمی‌باشد.

نکته: روغنی که در این غذا استفاده می‌شود حتماً باید حیوانی باشد.

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش