در شبکه، تقریباً هیچ کاری نیست که نتوان آن را از طریق لینوکس انجام داد. لینوکس برای ایجاد و یا مدیریت انواع سیستم‌ها و دستگاه‌های شبکه شامل فایروال، روتر، سرورها و ... به کار می‌رود.

در این درس نامه با دستورهای ping , traceroute , netstat traceroute , wget , ssh , scp , sftp و .. آشنا خواهیم شد.

بهتر است قبل از مطالعه این صفحه یک درک کلی از شبکه و مفاهیم آن داشته باشید. برای این کار پیشنهاد می‌کنم به صفحه شبکه‌های کامپیوتری مراجعه کنید.

پینگ ping

ویرایش

عملیات پینگ در واقع ارسال یک بسته به میزبان شبکه است. پینگ ساده ترین دستور در شبکه می‌باشد. مثلاً اگر بخواهیم وبسایت jadi.net را پینگ کنیم به شکل زیر عمل خواهیم کرد.

ping jadi.net

دستور پینگ یک بسته با نام ICMP ECHO-REQUEST را به میزبان شبکه مورد نظر ارسال می‌کند. بیشتر دستگاه‌های شبکه این نوع از بسته را دریافت کرده و به آن پاسخ می‌دهند؛ ولی ممکن است بعضی از دستگاه‌ها به دلیل موضوعات امنیتی به این نوع از درخواست‌ها پاسخ ندهند؛ و یا ممکن است فایروال موجود در شبکه به شکلی پیکربندی شده باشد که ترافیک بسته‌های ICMP را مسدود کند. اگر این دستور را در خط فرمان ویندوز (CMD) وارد کنید، عملیات بعد از ارسال ۴ بسته متوقف می‌شود و نتیجه این ۴ ارسال در صفحه چاپ خواهد شد؛ ولی اگر این دستور در ترمینال لینوکس وارد شود، عملیات ارسال بسته تا زمانی که خود کاربرد دستور توقف را ندهد ادامه خواهد داشت. با کلیدهای ترکیبی Ctrl + C دستور ping متوقف می‌شود.

تریس روت traceroute

ویرایش

ردیابی مسیر شبکه را انجام می‌دهد. (در برخی از توزیع‌های لینوکسی از دستور tracepath استفاده می‌شود). در واقع این دستور تمام روترهایی که بین شما و میزبان شبکه مورد نظر وجود دارد را نشان می‌دهد. زمانی که ما آدرس jadi.net را در مرورگر خود وارد می‌کنیم، یک درخواست از نوع http به سمت میزبان این سایت ارسال می‌شود. traceroute به ما نشان می‌دهد که درخواست ما از چند روتر عبور می‌کند تا به میزبان jadi.net برسد. ابزار traceroute به طور پیشفرض نصب نیست. برای نصب آن می‌توان از دستور زیر استفاده کرد.

sudo apt-get install traceroute

بعد از نصب، می‌توان از این دستور استفاده کرد.

traceroute to jadi.net

در مقابل هر روتر اطلاعاتی درباره آن نوشته شده؛ ولی در مقابل بعضی روترها به جای نمایش اطلاعات * * * درج شده. علت آن به خاطر نوع پیکربندی فایروال این روترها است که برای بالا بردن امنیت هیچ اطلاعاتی از خودشان را نشان نمی‌دهند.