کتاب آشپزی/سمنو: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
خط ۲۹:
=== مواد سازنده ===
در پختن سمنو مواد زیر، به کار گرفته میشود:
* شیرهٔ
*
* دانههای
==== شیرهٔ
برای فراوردن شیره از
یکم: گندمها باید از شکستگیها و خالخوردگیها پالوده شوند. گندمهای شکسته چون نمیرویند، با بودنشان در کنار دیگر گندمها، جای آنها را نیز ترش میکنند و روند رویش را کند یا سرنگون میکنند و جوانه را برای پختن سمنو، ناکارآمدتر میکنند.
خط ۵۲:
هشتم: همین که گندمها رستند و ریشهها یکدیگر را از زیر، در آغوش گرفتند و در هم تنیدند و رنگ ریشه به نقرهای گرایید، هنگامی است که شیرین شدن به فرجام رسیده و زین پس اگر برویند، این قندها مصرف خواهند شد، باید جوانهها و هر آنچه در آبکشها است را از پارچهها جدا کرده و ریز ریز کرده در ظرفی گرد هم کنند.
نهم: جوانهها را اکنون در ظرفی در آب سرد ریخته و میچلانند و مشت و مال میدهند تا شیره از آنها کشیده شود و در آب آمیخته شود. سپس جوانههای مچاله شده را در ظرفی دیگر میریزند و باز هم میچلانند تا بلکه باز هم شیره از آنها کشیده شده و در آب در هم بیامیزد. سپستر این آبها را از پالایه یا صافی میگذرانند و در ظرفی دیگر، آب پالایش شده یا صاف شده که شیرهای بیپوشال است را میریزند و برای ساختن دوغی با آرد، نگه میدارند. این همان شیرهٔ
====
همان آردی که با آن
==== دانههای
از کهن، چنین بوده که هنگام پختن سمنو در
از همین رو است که شاید ارزش آیینی و فرهنگی و آسمانی به آمیختن بادام در سمنو در میان ایرانیان و مسلمانان، داده شده است.
این نیز یاد شود که میتوان سمنو را بی هیچ
=== اندازهٔ هر یک از مواد سازنده در پختن سمنو ===
دو پایهٔ سازندهٔ سمنو، شیرهٔ
پس این که در پختن سمنو، از هر یک به چه اندازه باید به کار گرفته شود، بسته به چگونگی شیرهٔ برگرفته شده از جوانه و گونهٔ آرد است. بیشتر هنگامها گفته میشود که اگر یک کیلو گندم را برویانند تا جوانه شود، سه کیلو آرد میبرد و یا شاید چهار کیلو. در بهترین گونه اینچنین است که یک کیلو گندم اگر روییده و جوانه شده باشد، آن اندازه شیره میدهد که چهار کیلو
اندازهٔ بادام که در دوغ درست شده با آرد و شیرهٔ جوانه ریخته میشود هم سلیقهای است و البته که نباید بیش از اندازه باشد. شاید برای هر سه کیلو آرد که در دوغ به کار گرفته میشود، هفت بادام سرخوش و چاق، درست و بسزا باشد.
خط ۷۳:
اندازهٔ غلظت شیرهٔ جوانه نیز خود به خود بسزا میباشد. زیرا فشرده شدن جوانههای چرخ شده در آب، به گونهای نیست که بیش از اندازه شیره در آب بیامیزد و این است که شیرهٔ به دست آمده، بسیار درست و بسزا برای ساختن دوغ برای پختن سمنو است.
===
از دیرباز، سمنو را در
امروزه با روی کار آمدن
=== چگونگی پختن سمنو ===
یکم: آرد را به اندازهای درون ظرف در بر گیرندهٔ شیرهٔ جوانهٔ گندم میریزند که هنگامی که هم خورد، دوغی نرم از آن دو درست شود به گونهای که هیچ تکه و توپی از آرد، در میانهٔ دوغ، درست نشود. بدین گونه که مبادا سفته و گلولهای از آرد در میانهٔ دوغ، شناور یا تهنشین باشد. اگر دوغ درست شده خیلی خیلی نرم باشد و هنوز جا داشته باشد که به آن آرد افزوده شود، چنین میکنند. اگر گلولههای آرد در میانهٔ دوغ یا ته دوغ، پدید آمده باشد، آن گلولهها را باید بیرون کشید تا در ظرفی دیگر و شیرهای دیگر برای ساختن دوغ، به کار گرفته شود. همچنین میتوان شیره به ظرف افزود و با سختی فراوانی این گلولهها را نیز با برهم زدنهای پیاپی، پخش کرد. در فرجام، دوغی برای پخته شدن به روی
دوم: دوغ برآمده از آرد سبوسدار و شیرهٔ جوانهٔ گندم که آماده برای پختن است را درون
سوم: تا دوغ به جوش بیاید و بخار را از دلش بیرون بجهاند، باید پیاپی و بیهیچ ایستی هم بخورد. هم زدن نیز باید با پارویی چوبی باشد تا کف دیگ را نخراشد و هم این که این پارو، لبهدار باشد تا کف دیگ را بخاراند و نگذارد که دوغ در کف دیگ، نشست کند و ته بگیرد. اگر کف دیگ ته بگیرد، سمنو به ناگه واژگون و خراب و بدرنگ و بدمزه میشود. پس در این هنگام، پزندهٔ سمنو چون نگاهبان یا سربازی باید خود را در کار هم زدن بگمارد و هیچ نایستد.
|