آزمایش قندها: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه و تئوری ==

کربوهیدرات به پلی هیدروکسی آلدئید یا پلی هیدروکسی کتون و یا ترکیباتی که به این دو گروه هیدرولیز می‌شوند اطلاق می‌گردد. دسته‌ای از کربوهیدراتها را که نمی‌توانند به ترکیب ساده‌تری شکسته شوند. مونوساکارید می‌گویند. گروهی را که در اثر هیدرولیز به دو مولکول مونوساکارید تجزیه شوند دی ساکارید و بالاخره کربوهیدراتهایی که به چندین واحد مونو ساکارید تجزیه می‌شوند را اولیگوساکارید گویند و چنانچه تعداد واحدهای تشکیل دهندة آن بیش از شش عدد باشد پلی ساکارید نامیده می‌شود.

 

وسایل و مواد مورد نیاز: لوله آزمایش – قطره چکان – محلول قندی –معرف α فنول – معرف بندیکت – معرف بارفود – اسید سولفوریک

 

الف) آزمایش مولیش:

۲ میلی لیتر از محلولی که در آن قند وجود دارد برمی داریم.

ادامه آزمایش قندها

 

آزمایش سلیوانف:جهت تشخیص آلدوز یا کتوز بودن مونوساکاریدها بکار می‌رود. در این آزمایش کتوهگزوزها در مجاورت اسید کلریدریک آب از دست داده، به هیدروکسی متیل فورفورال تبدیل می‌شوند. این ترکیبات با رزورسینول ترکیب شده به کمپلکس قرمزرنگی تبدیل می‌گردند. آلدوزها در شرایط سخت تری با رزورسینول واکنش می‌دهند.

 

آزمایش بارفود: این آزمایش برای تشخیص مونو ساکاریدها از دی ساکاریدهای احیا کننده است. چنانچه آزمایش احیا قندها در محیط اسید ضعیف صورت گیرد و مدت زمان حرارت دادن کنترل شود، فقط مونو ساکاریدها به علت قدرت احیا کنندگی قوی به این آزمایش جواب مثبت می‌دهند.

 

این واکنش مخصوص پلی ساکاریدهایی نظیر نشاسته و گلیکوژن است.

 

لوله آزمایش – قطره چکان - معرف سلیوانف – محلول‌های قندی - اسید کلریدریک

 

آزمایش ساکاروز: ۳ میلی لیتر محلول ساکاروز را بر می‌داریم.

 

 

۵ دقیقه در حمام بن ماری حرارت می‌دهیم.